Skip to content

Sta jij stevig op jouw plek?

Ik ben iemand die heel gauw verantwoordelijkheden van een ander overneemt, dus op de plek van de ander gaat staan. Vaak uit goedheid om de ander te helpen, maar uiteindelijk help ik er niemand mee. Ik voel me belast omdat ik dingen voor een ander doe die mij geen energie geven en de ander heeft zo geen kans om het zelf op te pakken.

Doordat een ander niet zijn eigen plek inneemt ’afwezig is’ ga ik op die plek staan. Zo krijg ik ook allemaal dingen over mij heen die niet van mij zijn. Bijvoorbeeld mensen die zich tegen mij gaan beklagen over het gedrag van een ander. Dan worden er dingen tegen mij gezegd die voor de ander bestemd zijn.

Deze situaties kom ik denk ik al mijn hele leven tegen en eigenlijk pas sinds kort word ik me bewust van wat ik altijd gedaan heb. Het leven voelde voor mij altijd al heel zwaar, mijn schouders zaten vaak vast en het voelde alsof ik van alles met me mee zeulde. Nu begrijp ik steeds beter dat de meeste lasten van een ander zijn. Die zijn helemaal niet van mij, maar ik heb ze onbewust op me genomen. Omdat ik mij verantwoordelijk voelde.

Maar de meeste dingen zijn helemaal niet mijn verantwoordelijkheid. Onbewust heb ik lasten van mijn ouders op me genomen als kind. Ben ik gaan zorgen voor alles en iedereen, op zoek naar een stukje erkenning. Als ik iets voor een ander deed was er de mogelijkheid dat ik nog enigszins gezien werd. Ook in mijn relatie ben ik dit gaan doen, zorgen voor de ander. De plek van zijn moeder innemen, omdat hij zoveel gemist had in zijn jeugd. En ook de plek van zowel een moeder en vader innemen voor mijn kinderen, omdat mijn man veel aan het werk was.

Al dit zorgen en lasten overnemen zorgde ervoor dat alles zwaar voelde. En dat ik eigenlijk mijn eigen leven niet kon leven. Daar was nauwelijks ruimte voor. Heel lang heb ik anderen hiervan de schuld gegeven, had het gevoel dat zij mij belasten. Was heel boos op anderen. Maar ik ben het zelf geweest, ik ben zelf op plekken gaan staan die niet van mij waren. Ik heb niet duidelijk mijn grenzen hierin aangegeven. Dat kan ik nu inzien.

En dat is helpend om het anders te gaan doen. De neiging om voor de ander te zorgen is er nog steeds en is ook een kwaliteit van mij. Maar op een goede manier is dat prima, zolang het mij ook energie geeft. En vooral zolang ik genoeg tijd en energie overhoud voor mijn eigen leven en verantwoordelijkheden.

Back To Top