Het helen van de moederwond
Een moeder die zelf niet vervuld is in haar kindbehoeftes kan emotioneel leeg of koud overkomen. Een moeder kan fysiek nog zo goed voor haar kind zorgen, maar als ze emotioneel niet beschikbaar is voor de behoeften van het kind, komt een kind in levensgevaar. Dit is wat veel vrouwen bij mij in de praktijk hebben ervaren, een moeder die er qua fysieke verzorging helemaal was. Maar op emotioneel gebied er niet voor hen kon zijn.
Als je niet van je moeder gekregen hebt wat je nodig had tast dit je vermogen tot zelfliefde en eigenwaarde aan. Je bent altijd met een verbeter-jezelf-project bezig. Je bent eigenlijk altijd aan het zorgen voor anderen, maar voor jezelf ben je heel hard en streef je naar perfectie. Een voortdurende angst of je wel geliefd bent knaagt aan je.
Je blijft buiten jezelf zoeken naar emotionele beschikbaarheid en projecteert je behoefte aan moederlijke zorg op mensen en situaties om je heen. Deze moeders creëren brave meisjes en aangepaste jongens. Je gaat de emotionele lasten dragen van je moeder en je gaat heel erg bij jezelf vandaan. Je laat jezelf bijvoorbeeld niet meer zien in je echte emoties omdat het je moeder kan raken of onzeker kan maken. Je houdt heel erg rekening met haar.
Dit gaat allemaal heel onbewust, maar diep van binnen voel je dat je trouw moet blijven aan jouw vrouwenlijn, aan de generaties vrouwen voor jou. Je hoofd boven het maaiveld uitsteken en opvallen in wat je doet als vrouw, betekent eigenlijk ontrouw zijn aan de generaties vrouwen voor jou. Je voelt een onbewuste emotionele claim.
Als je als dochter niet hebt kunnen leunen en rusten bij je moeder, zul je moeilijk bij je eigen gevoelens durven zijn en je focus snel neerliggen bij het traumadeel van je partner. Je gaat zorgen voor het behoeftige, bange of kwetsbare jongetje in je partner. Hiermee duw je je partner energetisch van je weg. Je hebt de neiging om sterk voorwaarts te leven – alles te willen regelen en fixen – aangezien je daarin controle ervaart. Je leeft op wilskracht en houdt alle ballen in de lucht om niet te hoeven voelen wat je innerlijk mist. Er ontstaat angst voor overgave om geconfronteerd te worden met je eigen gevoelens van gemis: ‘Wie zorgt er voor mij?’ Deze angst voor overgave kan ook terugkomen in de seksualiteit: je durft jezelf seksueel niet volledig te geven. Daaronder schuilt een diepe angst voor overgave aan je eigen vrouwelijke stroom.
Het helen van de moederwond begint bij de bewustwording dat je emotioneel werk voor je moeder verricht. Je mag de verantwoordelijkheid aan haar teruggeven vanuit het besef dat alleen zij zichzelf kan helen. Voor jouw heling heb je je moeder niet nodig. Haar de schuld geven van jouw verwonding houd je vast in de verstrikking en helpt je niet verder. Als je je richt op je eigen heling dan geef je indirect je moeder de kans om haar deel op te pakken, of ze dat nu zal doen of niet, dat is alleen aan haar.
Het betekent focussen op de pijn en onderdrukte emoties van jezelf en van alles wat je jezelf ontzegd hebt omwille van je moeder. Heling betekent naast je eigen innerlijke kind gaan staan en doorvoelen wat het voor hem/haar heeft betekent: het verdriet, de pijn, de boosheid en schaamte. Het betekent dat jij je emotioneel loskoppelt van je moeder en stopt om haar te pleasen of te redden. Je respecteert jezelf als afgescheiden individu met je eigen emoties en gevoelens. Heling betekent het ontwikkelen van een innerlijke moeder die het emotioneel verwaarloosde kind in jezelf ziet, koestert en het de aandacht geeft die het nodig heeft. Je stopt met het voelwerk voor je moeder, maar ook met voelen voor anderen, zoals liefdespartners. Geen enkele relatie is het waard om jezelf ervoor te verliezen.
Het helen van de moederwond heeft als gevolg dat je weer echt en authentiek kunt zijn. Dat je je geliefd voelt om wie je van nature bent. In plaats van óf jezelf óf de ander, verandert de dynamiek in én –én. Je kunt voor jezelf zorgen en er voor een ander zijn, zonder jezelf te verliezen. Het helen van je moederwond zorgt ervoor dat je deze niet doorgeeft aan je eigen kinderen en het bij jou in de generatielijn stopt. Voel maar hoe groots dat is. Daarnaast leg je geen onbewuste claim meer op anderen voor het opvullen van je eigen leegte. Verstrikte relaties – gebaseerd op ongelijkwaardigheid – maken plaats voor gelijkwaardige relaties. Hiermee kan de liefde in partnerrelaties weer vrij stromen, zonder dat je je partner (onbewust) verwart met je moeder. Tenslotte zet het helen van de moederwond schaarste en tekort om in een ervaring van vervulling en overvloed, waarbij het jou ten volle goed mag gaan.’
Gerelateerde berichten
