Ik heb me altijd onzichtbaar gevoeld!

Jarenlang heb ik, Heidi, hele negatieve gedachtes over mezelf gehad. Ik was te stil, te verlegen, ik kwam niet voor mezelf op…

Dit werd nog eens benadrukt door een aantal leerkrachten die benoemden dat ze niet eens gemerkt hadden dat ik mee was op kamp of een leerkracht die zei dat ik absoluut niet geschikt was om de Pabo te gaan doen. Deze gedachtes werden dus ook nog eens gevoed door de omgeving.

Ik voelde me gewoon niet goed genoeg. Ik voldeed schijnbaar niet aan het plaatje van hoe ze het wilden zien. En dat zorgde ervoor dat ik me steeds verder terugtrok.

Dit heeft veel met mij gedaan. Ik heb me jarenlang minder dan een ander en onzichtbaar gevoeld. In ieder geval werd er voor mijn gevoel niet verder gekeken dan mijn buitenkant. Er werd niet gekeken naar waarom ik zo stil was of waarom ik niet voor mezelf durfde op te komen. Of naar mijn talenten, waar ik wel goed in was. Nee ik werd beoordeeld op mijn buitenkant en dat was dat.

Gelukkig heb ik altijd een enorm doorzettingsvermogen gehad en zat er van binnen een grote kracht waardoor ik wel de dingen ben gaan doen die ik wilde. Ik ben de Pabo gaan doen en dat was echt niet makkelijk. Ik heb veel angsten moeten aan gaan, mezelf zichtbaar moeten maken. Maar bij de kinderen in de klas voelde ik me op mijn gemak en was mijn rust en stilte juist een kracht. Dit ben ik wel pas veel later gaan inzien.

Dit alles heeft bij mij ook iets moois gebracht, gezorgd voor een missie in mijn leven. Ik vind het zo belangrijk om kinderen en volwassenen echt te zien. Dus voorbij die buitenkant, die vaak een masker is om te overleven na alles wat je hebt meegemaakt.  Kijken naar wat er binnen in jou leeft. Wie ben jij voorbij die buitenkant? Welke talenten en wat voor moois hou jij binnenin je? Uit angst om hierop afgewezen te worden?

Waarschijnlijk is dit in jouw jeugd gebeurd. Mocht jij niet zijn wie je werkelijk van binnen was. Daardoor ben je je gaan aanpassen, aan wat anderen willen zien en verwachten. Net zoals ik heb gedaan. Alles om te overleven, want als kind heb je nog geen keus om het anders te doen.

Na veel jaren van aanpassen in mijn werk en later ook in mijn huwelijk en gezin, kon ik eindelijk de keus maken om het anders te gaan doen. Ik voelde me steeds verder verwijderd van wie ik werkelijk was. Ik was echt op zoek naar wat ik nog wilde, vooral qua werk.

Na veel wikken en wegen heb ik gekozen voor een coachopleiding die ik al een aantal keren voorbij had zien komen. Daar is mijn reis van zelfontwikkeling begonnen. Het onderzoeken van mezelf, van mijn verleden. Waarom ik geworden ben zoals ik ben. Maar vooral ben ik hierdoor ook gaan inzien dat de dingen waarop ik altijd veroordeeld ben, zoals mijn stilte en verlegenheid, er gewoon mogen zijn. Dat het in een groep ook juist fijn is dat er wat stillere mensen zijn die wat meer op de achtergrond zijn. Dat dit ook juist mijn kracht is, vanuit de achtergrond luisteren naar wat echt belangrijk is in iemands verhaal en dat kunnen teruggeven.

Deze reis heeft mij echt een andere kijk op mezelf gegeven en ervoor gezorgd dat ik nu veel meer gewoon mag zijn wie ik ben. Ik heb nu het zelfvertrouwen om ook mijn mening te geven, mijn grenzen aan te geven en voor mezelf op te komen. Er is daardoor veel veranderd in mijn leven.

Dit is ook precies de reden dat ik vorig jaar samen met mijn beste vriendin Susan onze gezamenlijke coachpraktijk ben gestart. Wij zijn er voor vrouwen met een negatief zelfbeeld. Door onze begeleiding laten wij ze inzien dat ze van onschatbare waarde zijn en mogen opkomen voor zichzelf, zodat ze hun verlangens en dromen kunnen gaan leven! Hoe mooi is dat, ik leef nu mijn missie. Wij kijken verder dan die buitenkant, naar binnen, naar wie jij echt bent. Want daar zit zoveel moois dat naar buiten mag komen, dat in de wereld mag worden gezet. En dat gunnen wij jou ook!

Wil jij ook weer blij zijn met jezelf en met zelfvertrouwen in het leven staan? Vraag dan een gratis veranderkracht-sessie bij ons aan via info@praktijkthuiskomenbijjezelf.nl